Pagina's

dinsdag 2 juli 2013

Bang.

Ik kan me de laatste keer dat ik rustig ben gaan slapen niet meer herinneren. Dat ik ging slapen zonder moeite, zonder bang te zijn van dingen. Mijn hele leven lang werd ik altijd gedumpt door mensen. Ja, daar is ze weer hoor me haar verhalen. Maar ik heb het nooit echt verwerkt denk ik. Kun je het mij kwalijk nemen dat ik mensen niet kan vertrouwen? Of niet kan verwachten dat mensen zullen blijven? Ik flip helemaal als mensen niet antwoorden. Bang dat ze boos zijn. Bang dat ze mij niet leuk vinden of haten. Bang dat ze me gaan dumpen. Altijd bang.

Oh, een mens zou is moeten weten wat het met me doet iedere keer dat iemand korte antwoorden geeft. Of niet antwoordt. Een mens zou is moeten wenen dat ik dan begin te trillen en mezelf probeer gerust te stellen. Zonder enig succes natuurlijk. Ik wil niet alleen staan. Ik haat het als mensen boos op me zijn. Op één of andere manier ben ik altijd het perfecte doelwit en slachtoffer.
Het is moeilijk te beschrijven hoe bang ik ben dat mensen zullen weg gaan.
Niemand begrijpt mij tegenwoordig.
Hoe kapot ik ben door alweer iemand die mij laat zitten.
Hoe graag ik met mensen wil praten over mijn gevoelens maar niemand is er.
Niemand maakt zich zorgen om mij tegenwoordig.
Goed gevoel geeft dat weet je.
Als niemand om je geeft.

xoxo, Ik.

1 opmerking: