Ik hou van brieven schrijven, op de ouder manier, met pen en papier. Ik schrijf veel brieven, aan beste vriendinnen, ex-vriendjes, mijn ouders en gewoon mensen in mijn omgeving. Maar ik verstuur ze nooit. Soms wil ik de wereld wat vertellen. Maar ik ben niet iemand die alles op facebook zet zodat de wereld het kan zien. Ik wil vandaag een brief schrijven aan de wereld. En ik ga dit vaker doen. Want ik heb veel momenten dat ik de wereld iets moet vertellen. Dus ik begin er aan. Gewoon. Veel plezier.
Beste wereld,
Soms word ik bang. Als ik het nieuw zie en alweer een paar fragmenten zie van oorlogen die nergens op slaan. Of als ik hoor dat de wereld er nog slechter aan toe gaat. Dat ijsberen sterven en het ijs op de Noordpool smelt. Als ik mensen grote stukken biefstuk zie eten, zonder te beseffen dat daar leven in zat. Ik ben vegetariër geworden wereld, want ik kon het niet aan om nog verder vlees te eten. Ik verminder langzaam. En het lukt me. We delen een wereld met de dieren en maken misbruik van de macht die de mens heeft. Want een kip kan geen mens doden, dus de mens dood de kip en eet het. Maar we hebben iets gemeen met die kip, we leven onder dezelfde sterren, zon en maan. Op dezelfde wereld. Dezelfde aarde. En wat doen we? We vechten. Maken deze wereld kapot. Het spijt me wereld, dat we dit doen. Maar wie ben ik, om alle mensen tegen te houden. Laat ik beginnen met mezelf, een hele stap vooruit.
Het spijt me wereld. Dat ik loog tegen mensen, en dingen deed die verkeerd waren. Zoals mezelf snijden en me voorstellen hoe het zou zijn als ik er niet was. Dat moet ik niet doen. Sorry dat ik niet perfect ben. Dat ik soms mensen uitscheld of beledig. Soms komt het er gewoon uit. Het spijt me dat ik soms teveel geld uitgeef aan eten. En niet sterk genoeg ben om te vermageren. Maar hé, ik ben 2 kg vermagerd. Dat is een record! Sorry wereld. Dat mensen dom zijn. En fouten maken en niet perfect zijn. Sorry dat ik som geen zin heb om te studeren en dan gebuisd ben op aardrijkskunde. Ik probeer mijn best te doen op alle vakken, maar makkelijk is het niet.
Bedankt wereld. Voor de zon. De winter. Niet voor de sneeuw. Gooi hem weg en laat het nooit terug komen want ik haat het. Dankje wereld om onze mensheid een plek te geven. En dit klinkt stom en kinderachtig. Maar de wereld heeft een izel. En die word vaak misbruikt. Doei wereld. Ik heb er genoeg van. Veel plezier nog. Dag. x
xoxo, S.T.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten