Pagina's

maandag 11 februari 2013

"Waarom ben je zo stil?"

Ik vind stilte een prachtig geluid, het maakt me blij. En dat klinkt gestoord, ik praat niet graag. Ja, alweer gestoord. Noem me maar een dramaqueen, of een aanstelster, als ik niet graag praat is dat mijn probleem. Maar kennelijk ook die van anderen. Daarom vind ik sommige mensen zo leuk, mensen die veel praten en maar door en door gaan over wat dan ook. Anderen vinden het irritant, ik vind het geweldig. Helemaal geweldig. Mensen denken dat er iets met me scheelt, daarom doe ik ook vaak alsof. En begin ik te praten en overdrijf ik soms. Diezelfde mensen zeggen dat ik mezelf moet zijn, wel, waarom word je dan kwaad als ik niets zeg?
"Wat is er?" "Waarom ben je zo stil vandaag?" "Scheelt er iets?" Het kan me kapot irriteren. Op die momenten wil ik schreeuwen: "IK BEN ALTIJD STIL WANT DAT MAAKT ME BLIJ. JA, RAAR HE? ER IS HELEMAAL NIETS. ALLEEN ALS IK MOET PRATEN SCHEELT ER IETS." Volgens mij ga ik dat ook volgende keer zeggen. Als ik dan zeg dat ik niet graag praat, verklaren ze me gek. De meest gestelde vraag is dan: "Waarom ben je zo stil?" Wel dat zal ik je uitleggen, in dit artikel. Ik vind het leuk om te luisteren naar mensen, en dan verwerk ik langzaam alles in mijn hoofd, en heel af en toe zeg ik er iets tussen. Ik vind het fijn om mensen te laten spreken, en ik snap niet dat mensen dat irritant vinden. Soms heb ik ook van die dagen dat ik helemaal niets wil zeggen, dat ik echt gewoon niets zal zeggen. Van die dagen waar ik tijd nodig heb om de rare, emotionele, harde dromen te verwerken. Je mag tegen me tekeer gaan, en het spijt me lieve mensen dat ik niet graag mijn stem laat horen. Laat die van jou maar horen, ik laat mijn oren je horen.
Als ik praat, en dan bedoel ik praten zonder dat ik me verplicht voel omdat ik ander geen fijn gezelschap ben voor mensen, dan denk ik heel lang na over wat ik ga zeggen en met welke woorden. Als iemand me zou vragen: "Wat vind je van het weer?" Zou ik zeggen: "Wel eumh, .... Ik.... Ik denk dat eumh, .... Ik denk dat het eindelijk eh... Aan het opklaren is, dat is wel leuk hé?" Het eindigd meestal met een vraag, zodat ik de andere persoon lang kan laten praten en dan hoef ik niet veel meer te zeggen.  Lekker handig. En ja, op kamp, of vakantie deze zomer, toen was ik echt mezelf. Ik had me dat voorgenomen en niemand vond dat erg. Nederlanders praten veel daarom hou ik van ze. Maar hier in België moet je nu eenmaal verbaal heel sterk zijn om sociaal goed te zijn. Stom, heel stom. Want het maakt me echt gelukkig om niets te zeggen. Als mensen dat nou eens zouden begrijpen, dat zou lekker handig zijn.
Is dat niet wat mensen vaak willen, iemand om naar te luisteren? HALLO, HIER BEN IK. Je hoeft bij mij niet bang te zijn dat je te veel praat of te veel over jezelf bezig bent, ik vind het geweldig als je dat doet. Vinden jullie het niet leuk als mensen stil zijn?

xoxo, Story Teller.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten