Ik vond het wel eens tijd dat ik nog een schreef over mij leventje. Of het je nou interesseert of niet dat kan mij niet schelen ik wil het gewoon even kwijt en dit is de beste manier dat ik het kan doen. Gewoon mijn hoofd even neer schrijven , letterlijk dan. Het is alweer een tijdje geleden dat ik jullie een kijkje gaf in mijn leven , mijn zorgen en mijn problemen. Klinkt negatief ja , maar echt veel positief is er niet te vertellen.
Jullie hebben al eens gelezen over mijn liefdesleven in dit artikel en nouja . Hij was er dus , ik was smoorverliefd and after all leekt het dat hij zelfs al eerder verliefd was op mij. Dat lijkt mooi en dat zou het ook geweest zijn moest ik er nu nog contact mee hebben. Ik vind het eigenlijk moeilijk om over te praten en zelfs voor mijzelf , tegen mijzelf. Want ik kan het niet in woorden uitdrukken wat is er gebeurd. Ik ben hem kwijt en ik kan niet verklaren hoe of door wat het komt en dat kan hij zelf ook niet. We waren als een koppel maar op een moment hoefde hij me niet meer en liet me vallen , sprak niet meer tegen me en veranderde. Ik ken hem niet meer en mis de oude hem verschrikkelijk hard en hoop nog steeds elke dag meer en meer dat ie' terug komt. Dit kwets even hard dan dat het uit is met je lief alleen nu nét nog iets harder. Omdat hij het niet eens een kans gaf , hij gaf op . Ik was het niet waard , niet goed genoeg. Het is echt rot want nu in de vakantie hoor ik geen teken van leven meer en dan heb ik bang dat hij het leuk heeft en mij zo gaat vergeten en dat is juist wat ik niet wil. En snap je hoe hard het is om te dromen dat alles goed is en dat hij me vast neemt en dat je dan wakker word en je realiseert dat je waarschijnlijk nooit meer spreekt met hem? Ik ga er kapot aan.
Ik wil hier wel over praten met mensen , graag zelf . Maar ik kan het niet goed uiten en kan mijn gevoelens niet beschrijven. Ik kan er niet goed over praten eigenlijk. En als ik er dan over praat begrijpen mensen me niet , ze denken van wel en zeggen dat ze weten hoe ik me voel. Maar nee , echt niet geloof me. Moest het zo geweest zijn zouden ze nu niet zijn wie ze zijn , want ik ben mezelf er door kwijt ik weet niet meer wie ik ben. Ben ik het meisje die hij dacht dat ik was of ben ik het meisje waarvan hij niet dacht dat ik het was? Ik mis hem , ons . Alles wat we hadden , zeiden en samen deden. Ik wil hem zo hard knuffelen en ik heb zoveel dingen te vertellen aan hem. Alles wat ik meemaak wil ik hem vertellen zoals ik het vroeger deed . Maar dan herinner ik me dat ik dat nooit mee zal kunnen doen.
Er is ook nog een leuk probleempje bijgekomen . De persoon waar tegen ik alles kon vertellen en die me echt begreep. Mijn beste 'vriend' , dat zeiden we niet tegen elkaar maar het voelde zo aan. Hij , of zij van het een transseksuele persoon , wil minder contact omdat hij geen gevoelens wil krijgen voor mij want hij heeft namelijk een liefje. Maar uiteindelijk komt dat wel goed want ik heb er nog steeds contact mee.
Voor de rest gaat alles zo zen gangetje , school resultaten die zijn oké . Het kan beter en eigenlijk zou dat ook zo moeten maar ik ben lui. Ik heb trimester goede voornemens , ja nu ga ik echt elke keer studeren als er een test aankomt. Maar na een week doe ik dat alweer niet meer.. En dat is wel jammer want ik ben er zeker van moest ik het wel doen dat ik hogere punten haal dan ooit ervoren. Maar achja..
Dan heb je ook nog dat 'vrienden' wereldje waar ik niet zo van hou. Allemaal die mensen om je heen die je wel vrienden noemt maar ja , je weet bij somiggen toch ook nooit zeker wat je er mee bent en wat je er kan van verwachten. Bij de meeste mensen is het voor mij al duidelijk wat voor vrienden het zijn. Sommige 'vrienden' zijn rond jou , maar dan wel alleen maar op school je zou er zelf nooit apart mee afspreken of contact mee hebben. Dat soort vrienden zijn er eigenlijk gewoon om de groep een beetje op te vullen en die je wel leuk vind maar die er niet zullen zijn voor jou als je het moeilijk hebt. Dan heb je ook zo van die vrienden die alleen bij jou komen als ze problemen hebben. Ik persoonlijk vind dat mensen altijd terecht kunnen bij mij met hun problemen en dat ik hun kan helpen. En dan heb die speciale vrienden waarvan je er waarschijnlijk niet veel hebt , die er altijd voor je zijn en jij ook voor hun.
Ik wil me gewoon gaan focussen op mezelf en nog altijd ontdekken wie ik nu ben en hoe ik ben. Hopelijk lukt dat beter in de toekomst
xoxo beautyteller
Geen opmerkingen:
Een reactie posten