... and that's who I am. (tag) #1

Ik zag deze leuke tag toen ik rondkeek op mijn favoriete blogs. Als je anoniem bent zoals ons is het moeilijk veel over jezelf prijs te geven, toch, vind ik dit een leuke tag ook al is hij een beetje persoonlijk. Maar veilig genoeg omdat amper mensen dit soort dingen over mij weten. Dus veel plezier, met een kleine kijk in mijn kleine ik.

                                 Ik ga van links naar rechts, naar onder en weer links naar rechts...

 Ik laat moeilijk dingen los, en als ik denk aan vorige zomer of de zomer daarvoor, zou ik dat eigenlijk nog is willen doen. Ik lees graag boeken over waar ze door de tijd reizen, zelf zou ik er alles voor doen om dit te kunnen. Ik ben ook een nieuwsgierig persoon, dus in de toekomst zou ik ook een kijkje willen nemen.

Iedereen zou dit moeten doen, van de kleine dingen genieten. Ik heb hier nooit problemen mee gehad. Ik werd opgegroeid in een huis waar ik kon zien wat rijkdom is, maar ook armoede. Daardoor zag ik (en voor door armoede) dat je de kleine dingen in het leven moet grijpen. Een wandeling met je buurjongen, een fietstocht met je neef, te voet gaan met je beste vriendin, of nu, lezen op een blog. Want kleine dingen, worden ooit grote dingen.

Ik had ooit de kans om sterren te zien in Zuid-Amerika. En man, zo anders dan hier bij ons waar je blij mag zijn met 1 ster of 2. Daar zie je de lucht amper door de vele sterren in de lucht. Ik werd gefascineerd door de vormen en het feit dat er leven in zit. Want sterren kunnen sterven. (een vallende ster dus). Ik heb mijn bed bij het raam geschoven zodat ik het kleine paar sterren 's nachts uit mijn raam kan zien.

Ik kijk nooit naar het nieuws, ik vind het gewoon niet interessant. Als de wereld wil dat ik het weet zal ik het wel horen denk ik. Ook vind ik de beelden op het journaal zo traumatisch dat ik op mijn achtste heb besloten er niet meer naar te kijken.

Ik ben iemand die droomt, en wenst, over grote dingen. Zoals naar Engeland te verhuizen en daar schrijver te worden. Dromen is mijn ding, het is een vlucht van deze wereld waar mensen je wijsmaken dat dromen niet kan.

Ik kan mijn gevoelens niet goed uiten zoals jullie weten als jullie mijn beginnende artikels heb gelezen op deze blog, en ik heb niet veel mensen om alles tegen te zeggen. Maar als ik in tranen ben, en niemand die ik vertrouw kan bereiken, is muziek het eerste waar ik naar grijp. Luisteren of schrijven of zelf bespelen. Het maakt niet uit. Muziek is een thuishaven, en iedereen komt altijd thuis in problemen.

 Hoe graag ik ook wil vermageren, chocola is een grote liefde van bijna elk meisje. Met een klein gezonde detail, is aardbeien met chocola het beste wat er is.

In mijn dromen (dus 's nachts) is mijn leven zo anders. Meestal heb ik een vriendje, en heb ik chocolade bruin haar. Niet mis vind ik zelf.

Ik praat niet graag, daar heb ik ook al veel over geschreven. Ik denk veel, als iemand iets zegt, denk ik daarover en vergeet ik soms om die persoon een antwoord te geven. Gebeurd veel bij knappe jongens, ik ontleed wat ze zeggen en zoek in mijn woordenboek naar een antwoordt.

 Herfst is mijn favoriete seizoen, bladeren krijgen alle kleuren. En uiteindelijk vallen ze af. Ik weet dat ik ooit, bij mijn meter, samen met mijn neef een grote berg bladeren heb gemaakt. Daar ben ik dan samen met hem in gesprongen. Mooie herinnering.

Ik verander bijna elke week als ik ernaar kijk, haha. Mijn schoolfoto van in september lijkt al helemaal niet meer op wie ik nu ben. Mijn haar is langer, platter mooier, minder make-up. Ik ben er heel blij mee dat ik zo veranderd ben. Heel erg blij eigenlijk.

Liefde kies je niet. En als een jongen je in de supermarkt in een ander land passeert, hij je aankijkt, en jij opeens geen woord meer te zeggen hebt. Dat alles om je heen verdwijnt. Je alleen nog naar hem wil gaan, bij  hem wil zijn, met hem wil zijn. Ik denk dat dat liefde op het eerste zicht is. En als hij dan naar je toeloopt, en de vrouw aan de kassa ongeduldig word. Dan is het officieel. Ja ervaring heb ik.

Ik heb veel passies voor alles, en als er een jongen is die ik heel leuk vind. Dan is de passie goed zichtbaar.

Elke keer als ik mijn kamer opruim (bijna elke dag dus) verander ik wel iets kleins. Ik vind het leuk om altijd kleine dingen ergens anders te zetten en met de feestdagen dingen op te hangen. Mijn kamer is mijn wereld, dus ik hou ervan.

Of eigenlijk wil ik er één zijn. Mijn haar heeft een rare kleur, vanonder en het grootste deel bruin, en dan vanboven blond. Maar ik ben er eigenlijk heel blij mee.

 Zeker, de beste. Nog steeds niet begrepen waaraan ik haar verdiend heb.

Ik sta ermee op, eet ermee, ga ermee slapen. Als muziek morgen verboden was, waar zou ik dan heen gaan? In een grot waarschijnlijk en mezelf afsluiten van de wereld.

Zo stom vind ik mijn kleine stadje niet. Maar te klein klein voor de grote dromen en plannen die ik heb. Ik wil naar de grote stad, in Engeland dan of zo. Heel België is eigenlijk te klein voor mij.

Ik heb sowieso niet veel mensen in mijn leven nodig, maar als er iemand is, waarvan ik weet dat het nooit goed komt, ben ik zeer goed in die persoon wegduwen uit mijn leven. Maar ook mensen waarvan ik hou, duw ik weg zonder ik dat wil.

Ik zing overal voor mezelf, als ik slaap, als ik opsta, onder douche. Ik ben mijn eigen publiek.

Ik slaap laat, vind ik zelf. Maar als ik thuis kom na school heb ik geen moeite met in slaap vallen voor een uurtje.

 Dat zeggen mijn ouders toch. Maar hey, je ben een puber voor iets toch.

Mensen, (jongens) vertellen me al heel mijn leven dat ik anders ben. Anders in mijn beslissingen, favorieten en keuzes. Geen idee waarom, ik doe maar wat.

Ik lees boeken de hele tijd door, ik breng ze niet meer naar school omdat ik uitgelachen word anders. Maar lezen doe ik zo vaak, ik heb alle boeken in mijn plaatselijke bib al gelezen voor mijn leeftijd.
Daarom heb ik ook moeite om alles los te laten. Soms moet ik ook bekomen van wat ik gelezen heb.

Ik heb er zoveel, en vraag me nooit om in het weekend een strak kleedje aan te doen. Want dat heb ik niet eens, en ga ik ook niet aan doen. Als ik thuis kom is ook het eerste wat ik doe al mijn kleren uitgooien en iets makkelijker's aantrekken.

Ik besef nu dat die foto hier al instaat. Oké dan.

 Ik heb eigenlijk nog 5 collages, die doe ik in een ander artikel. Anders word het echt te lang. Neem deze tag zeker over!
xoxo, S.